خوش آمدید

دارایی های تجاری چیست؟

دارایی های تجاری، اوراق بهاداری هستند که بنگاه ها به جای نگهداری آن ها برای سرمایه گذاری، برای فروش مجدد برای کسب سود نگهداری می کنند. آنها شامل اجزای مختلف حساب از سبد سرمایه گذاری هستند.

دارایی های تجاری ممکن است شامل اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت، ارزش های بازار مثبت از ابزارهای مالی مشتقه، قراردادهای نرخ ارز خارجی، و همچنین سهام دارایی و سایر اوراق بهادار با بازده متغیر باشد. موقعیت‌های اکتسابی شرکت که از تغییرات قیمت کوتاه‌مدت ناشی می‌شوند نیز ممکن است دارایی‌های تجاری باشند.

بیشتر بدانید:

معامله بعد از ساعت کاری

خلاصه

    دارایی های معاملاتی ابزارهای بدهی و اوراق بهادار سهام قابل فروش هستند که توسط یک شرکت نگهداری می شود تا در تاریخ تحصیل برای کسب سود مجدداً فروخته شوند.
    در ایالات متحده، بانک‌ها مجاز به نگهداری دارایی‌های تجاری برای سایر بانک‌ها هستند که ملزم به ارائه گزارش در مورد ابزارهای مالی خود به شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) هستند.
    در نظر گرفته شده است که دارایی های تجاری به سرعت مجدداً فروخته شوند تا سود و نقدینگی مورد نیاز بانک ها برای انجام برخی تعهدات فراهم شود. از این رو دارایی های جاری محسوب می شوند.

دارایی های معاملاتی در بانک ها

شرکت‌ها دارایی‌های تجاری را برای فروش مجدد یا تجارت برای کسب سود در تاریخ کسب خود به دست می‌آورند. دارایی ها هنگام خرید/فروش به ارزش منصفانه ارزیابی می شوند و هرگونه سود یا زیان تحقق نیافته به صورت دوره ای در تاریخ های گزارشگری مالی ثبت می شود. برعکس، زمانی که بانک‌ها به نمایندگی از سایر بانک‌ها نگهداری می‌کنند، دارایی‌های تجاری با نرخ بازار به بازار ارزش‌گذاری می‌شوند.

برخی از بانک ها مجاز به نگهداری دارایی های تجاری به نفع سایر بانک ها هستند، در این صورت آنها ملزم به ارائه گزارش به شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) و آژانس نظارتی دولتی هستند. شرکت‌ها ارزش‌های انباشته تعدیل‌ها در دارایی‌های تجاری را در حساب‌های حقوق صاحبان سهام گزارش می‌کنند، مگر اینکه پوشش ارزش منصفانه بر اوراق بهادار تأثیر بگذارد.
ثبت دارایی های معاملاتی

در صورت‌های مالی، دارایی‌های تجاری در بخش دارایی‌های جاری ترازنامه ثبت می‌شوند، زیرا می‌توانند به سرعت تصفیه شوند. از آنجایی که دارایی های معاملاتی به ارزش بازار ارزیابی می شوند، ارزش به صورت دوره ای در ترازنامه با توجه به تغییرات قیمت به روز می شود. هر گونه سود یا زیان تحقق نیافته ناشی از تغییرات در ارزش دارایی های معاملاتی در صورت سود و زیان شرکت ثبت می شود.

به عنوان مثال، شرکتی که سهام شرکت ABC را به قیمت 3 میلیون دلار خریداری کرده است، در صورت کاهش ارزش 40 درصدی سهام، ارزش دارایی را به 1.8 میلیون دلار در ترازنامه به روز می کند و در صورت سود و زیان خالص 1.2 میلیون دلار را ثبت می کند.

برای اطلاعات بیشتر درباره فارکس این مطلب را بخوانید!
سبد سرمایه گذاری در مقابل دارایی های تجاری

سبد سرمایه گذاری، مالکیت گروهی از دارایی ها یا سایر ابزارهای مالی با این انتظار است که ارزش آنها در طول زمان افزایش یابد. پرتفوی سرمایه گذاری مستلزم مالکیت منفعل دارایی ها به جای نقش مدیریت فعال در دارایی های تجاری است.

علاوه بر این، یک سبد سرمایه گذاری طیف گسترده ای از طبقات دارایی، از جمله اوراق قرضه شرکتی، اختیار معامله، و مشتقات را پوشش می دهد. یک سبد سرمایه گذاری شامل اوراق بهادار مانند ابزارهای نقدی یا اوراق قرضه مرکزی برای ارزش بلندمدت یک بانک است.

از سوی دیگر، دارایی های معاملاتی جدا از پرتفوی بلند مدت هستند. دارایی های تجاری به منظور ایجاد سود خرید و فروش می شوند. آنها همچنین منبع درآمدی برای بانک ها هستند و نقدینگی را برای افزایش اهداف بلندمدت بانک فراهم می کنند.

متمایزترین ویژگی بین یک سبد سرمایه گذاری و دارایی های تجاری این است که اولی به سمت هدف کوتاه مدت بانک تنظیم شده است، در حالی که دومی معمولاً برای یک هدف بلندمدت در نظر گرفته شده است.
تعیین دارایی های تجاری به قیمت منصفانه

دارایی های مالی که واجد شرایط تلقی به عنوان دارایی های تجاری نیستند، با استفاده از گزینه ارزش منصفانه به ارزش منصفانه از طریق سود علامت گذاری می شوند. برای تعیین دارایی های مالی به ارزش منصفانه، یکی از معیارهای زیر باید رعایت شود:

1. گزینه تعیین ناسازگاری تشخیص یا اندازه گیری را حذف یا کاهش می دهد.

2. مدیریت و عملکرد ابزارهای مالی بر اساس ارزش منصفانه بر اساس استراتژی سرمایه گذاری یا مدیریت ریسک مستند ارزیابی می شود.

3. دارایی های مالی شامل یک یا چند مشتقه است مگر اینکه:

    جریان نقدی به طور قابل توجهی تحت تأثیر مشتقات تعبیه شده قرار نمی گیرد. یا
    جداسازی با یا بدون تحلیل اساسی ممنوع است.

اکثر شرکت ها ابزارهای مالی خود را که مطابق با تعریف دارایی های تجاری است، با استفاده از گزینه ارزش منصفانه تعیین می کنند، در صورتی که برآورد قابل اعتمادی به دست نیاید.
منابع بانکی فعلی

در سه ماهه آخر سال 2019، ارزش دارایی های تجاری کل بانک های ایالات متحده به 659 میلیارد دلار رسید. این رقم 3.53 درصد از کل دارایی های بانک را تشکیل می دهد.

بانک ها بر اساس کل دارایی هایشان رتبه بندی شدند. جی پی مورگان چیس با دارایی های مبادله ای 263 میلیارد دلار که 11.26 درصد از کل دارایی های آن را تشکیل می داد، به عنوان بانکی با بزرگترین دارایی ها ظاهر شد.

برای آشنایی بیشتر با دارایی های تجاری روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.investopedia.com/terms/t/trading-assets.asp

معاملات پس از ساعت کاری چیست؟

معاملات بعد از ساعت به زمانی اطلاق می شود که سرمایه گذار می تواند اوراق بهادار را بخرد و بفروشد. صرافی های اصلی ایالات متحده، NASDAQ و NYSE، جلسات معاملاتی استانداردی را برگزار می کنند که از ساعت 9:30 صبح شروع می شود و در ساعت 4:00 بعد از ظهر به پایان می رسد.

پس از پایان معاملات عادی، صرافی‌ها اجازه می‌دهند تا معاملات در جلسات پس از ساعت کاری بین ساعت 16 تا 18 ادامه یابد. این جلسات گاهی اوقات می تواند تا ساعت 8:00 بعد از ظهر ادامه یابد. معاملات از طریق شبکه های ارتباطی الکترونیکی (ECNs) انجام می شود، که خریداران و فروشندگان سهام را قادر می سازد بدون حضور فیزیکی در محل معاملات، معامله کنند.

بیشتر بدانید:

منطقه آزاد تجاری
شرکت کنندگان در معاملات بعد از ساعت کاری

معاملات پس از ساعت کاری قبلاً برای سرمایه گذاران نهادی بزرگ و خانواده های ثروتمندی که با استفاده از روش های تجاری غیر متعارف راحت بودند، محفوظ بود. حجم معاملات نسبتا کم بود. تا دهه 1990 که ECN ها معرفی شدند، سرمایه گذاران بزرگ بر بازار پس از ساعت کاری تسلط داشتند.

ECN ها درها را برای بسیاری از سرمایه گذاران انفرادی باز کردند تا خارج از ساعات معمول مبادله معامله کنند. با آشنایی بیشتر سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی با استفاده از ساعات معاملاتی ECN، حجم معاملات شروع به افزایش کرد. سرمایه گذاران می توانند از طریق شرکت های کارگزاری مانند Fidelity، Vanguard، TD Ameritrade و Charles Schwab در معاملات خارج از اوج شرکت کنند. کارگزاران ممکن است هزینه اضافی برای خدمات دریافت کنند.
چگونه سهام مناسب بعد از ساعت کاری را پیدا کنیم

معاملات پس از ساعت کاری فرصتی را برای سرمایه گذاران فراهم می کند تا به رویدادهای مهم و اطلاعات جدید پاسخ دهند. این رویدادها ممکن است شامل اخبار فوری آخر شب، انتشار درآمد شرکت یا آشفتگی سیاسی باشد. چنین معاملاتی به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا به رویدادهای جدید در حین وقوع واکنش نشان دهند، نه اینکه تا روز بعد منتظر بمانند.

بسیاری از سرمایه گذاران سهامی را انتخاب می کنند که در طول روز با حجم معاملات قابل توجهی معامله می شوند. سهام با حجم بسیار کم یا بعید است که تحت تأثیر اخبار پس از ساعت کاری قرار گیرند، ممکن است پس از ساعت کاری دارای اسپردهای بسیار گسترده ای باشند.
مزایای معاملات بعد از ساعت کاری
1. راحتی

معاملات بعد از ساعت، راحتی بیشتری را فراهم می کند که ممکن است در طول جلسه معاملاتی روز وجود نداشته باشد. در زمان‌های غیر اوج مصرف، ممکن است رویدادهای خبری مهمی مانند انتشار درآمدهای شرکت، در خارج از ساعات عادی معاملات گزارش شوند. معامله گران سپس می توانند از این اطلاعات برای معامله فوری به جای اینکه منتظر بمانند تا روز بعد برای گرفتن موقعیت استفاده کنند.
2. فرصت های قیمت گذاری

اگرچه معاملات بعد از ساعت اغلب با قیمت های سهام بسیار نوسان مشخص می شود، معامله گران می توانند از قیمت های جذاب سهام در ساعات غیر اوج مصرف سود ببرند. به عنوان مثال، زمانی که یک سهام تحت تأثیر یک رویداد خبری قرار می‌گیرد، معامله‌گر می‌تواند فوراً برای بهره‌مندی از انجام معامله قبل از جلسه معاملاتی روز بعد اقدام کند. این می تواند یک مزیت بزرگ باشد اگر قیمت سهام فقط به طور موقت در طول جلسه بعد از ساعت به سطح سودمند حرکت کند.
3. اطلاعات تازه

جلسات خارج از اوج به سرمایه گذاران فرصتی برای داد و ستد اطلاعات جدید منتشر شده پس از پایان روز معاملاتی عادی را می دهد. اطلاعات ممکن است اثر کوتاه مدتی داشته باشد که معامله گران می توانند قبل از جلسه معاملاتی بعدی به سرعت به آن واکنش نشان دهند.
خطرات معاملات بعد از ساعت کاری

در حالی که معامله‌گران می‌توانند از فرصت‌های سود استفاده کنند، ریسک‌های متعددی در معاملات در ساعات غیر اوج مصرف وجود دارد:
1. کمبود نقدینگی

اکثر معاملات در ساعات استاندارد معاملات انجام می شود. این بدان معناست که تقاضا و عرضه بیشتری برای سهامی که سرمایه گذاران می خواهند معامله کنند وجود دارد. معاملات در ساعات غیر اوج بار اغلب با نقدینگی پایین مشخص می شود.
2. رقابت بالا

سرمایه گذاران انفرادی ممکن است پس از ساعت کاری در مضیقه باشند. آنها مجبور به رقابت با سرمایه گذاران نهادی بزرگ با سرمایه زیادی برای سرمایه گذاری در سهام هستند. همچنین، سرمایه‌گذاران نهادی، معامله‌گران حرفه‌ای را استخدام می‌کنند که نسبت به اکثر سرمایه‌گذاران فردی در انجام معاملات مهارت بیشتری دارند.
3. نوسانات بالا

ممکن است در مقایسه با جلسات عادی معاملات بورس، نوسانات قیمت بیشتری وجود داشته باشد، زیرا حجم معاملات خارج از اوج معمولاً کم است.

برای آشنایی بیشتر با  معامله بعد از ساعت کاری روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.investopedia.com/ask/answers/after-hours-trading-am-i-able-to-trade-at-this-time/

منطقه آزاد تجاری چیست؟

منطقه تجارت آزاد (FTA) به منطقه خاصی اطلاق می شود که در آن گروهی از کشورها توافقنامه تجاری را امضا می کنند که بر همکاری اقتصادی بین آنها مهر می زند. اهداف اصلی FTA از بین بردن موانع در تجارت، به ویژه تعرفه ها و سهمیه های واردات، و تشویق تجارت آزاد کالا و خدمات در میان کشورهای عضو آن است.
قراردادهای تجارت آزاد چیست؟

قراردادهای تجارت آزاد توسط دو یا چند کشور منعقد می شود که می خواهند همکاری اقتصادی بین خود را امضا کنند و در مورد شرایط تجارت توافق کنند. در این توافقنامه، کشورهای عضو به طور خاص عوارض و تعرفه‌هایی را که قرار است در مورد واردات و صادرات بر کشورهای عضو اعمال شود، مشخص می‌کنند.

بیشتر بدانید:

قرارداد شریک تجاری

شرایط کلیدی قراردادهای تجارت آزاد و مناطق تجارت آزاد عبارتند از:

    کالاهای وارداتی محصولاتی هستند که از یک سرزمین خارجی تولید شده و به کشور دیگری وارد شده و توسط ساکنان داخلی آن مصرف می شود.
    کالاهای صادراتی برعکس کالاهای وارداتی هستند - یک تولید کننده واقع در یک کشور محصولات خود را به خریداران در یک کشور خارجی می فروشد.

منطقه آزاد تجاری در مقابل اتحادیه گمرکی در مقابل بازار واحد

منطقه آزاد تجاری و اتحادیه گمرکی هر دو با تعرفه و تجارت سروکار دارند. با این حال، آنها از بسیاری جهات متفاوت هستند.
1. منطقه تجارت آزاد

منطقه تجارت آزاد مربوط به حذف تعرفه ها و مقرراتی است که برای کشورهای عضوی که با یکدیگر تجارت می کنند اعمال می شود. اعضا مجموعه مشترکی از سیاست ها را ایجاد می کنند که شرایط تجاری، تعرفه ها و سهمیه ها را تنظیم می کند.

نکته دیگر در مورد یک منطقه تجارت آزاد این است که واردات از خارج از منطقه منفعت توافق تجارت آزاد را به همراه ندارد. به عنوان مثال، دو کشور عضو یک منطقه تجارت آزاد، مانند ایالات متحده و مکزیک، از اعمال تعرفه بر یکدیگر خودداری می کنند. با این حال، اگر یک شرکت آمریکایی موز را از آمریکای جنوبی وارد کند، مشمول تعرفه می شود.

برای انتخاب بروکر مناسب فارکس کلیک کنید!
2. اتحادیه گمرکی

اتحادیه گمرکی، مشابه FTA، تعرفه‌های بین اعضای خود را نیز حذف می‌کند، اما برای کالاهای وارداتی و صادراتی نیز تعرفه خارجی مشترکی را برای غیرعضو تعیین می‌کند. تفاوت اصلی بین FTA و اتحادیه گمرکی این است که انطباق بیشتر (بوروکراسی) تحت یک معامله FTA درگیر است.
3. بازار واحد

بازار واحد عمیق‌تر از اتحادیه گمرکی است زیرا تجارت بدون اصطکاک را ترویج می‌کند. هر عضو می‌داند که تک تک محصولات تولید شده توسط اعضای گروه برای فروش، توزیع بین همه اعضا و مصرف مناسب است.

یک بازار واحد اساساً زمینه بازی مساوی را برای هر عضو ایجاد می کند و نه تنها محصولات و کالاهای قابل مبادله را در بر می گیرد، بلکه به شهروندان هر کشور عضو اجازه می دهد تا آزادانه در سراسر منطقه کار کنند.
مزایای منطقه تجارت آزاد

یک منطقه تجارت آزاد چندین مزیت دارد، از جمله:
1. افزایش کارایی

خوبی یک منطقه تجارت آزاد این است که رقابت را تشویق می کند، که در نتیجه کارایی یک کشور را افزایش می دهد تا با رقبای خود برابری کند. سپس محصولات و خدمات با هزینه کمتر از کیفیت بهتری برخوردار می شوند.
2. تخصصی شدن کشورها

هنگامی که رقابت شدید وجود داشته باشد، کشورها تمایل دارند محصولات یا کالاهایی را تولید کنند که در آن بیشترین کارایی را دارند. استفاده کارآمد از منابع به معنای حداکثر کردن سود است.
3. عدم انحصار

وقتی تجارت آزاد وجود دارد و تعرفه ها و سهمیه ها حذف می شود، انحصارها نیز از بین می رود زیرا بازیگران بیشتری می توانند وارد بازار شوند و وارد بازار شوند.
4. کاهش قیمت

وقتی رقابت وجود داشته باشد، به ویژه در سطح جهانی، قیمت ها مطمئناً کاهش می یابد و به مصرف کنندگان اجازه می دهد از قدرت خرید بالاتری برخوردار شوند.
5. افزایش تنوع

با در دسترس قرار گرفتن واردات با هزینه کمتر، مصرف کنندگان به انواع محصولات ارزان قیمت دسترسی پیدا می کنند.
معایب منطقه آزاد تجاری

علیرغم تمام مزایای ناشی از یک منطقه تجارت آزاد، برخی از معایب مربوطه نیز وجود دارد، از جمله:
1. تهدید مالکیت معنوی

هنگامی که واردات آزادانه معامله می شود، تولیدکنندگان داخلی اغلب می توانند محصولات را کپی کرده و بدون ترس از عواقب قانونی به فروش برسانند. بنابراین، تا زمانی که FTA شامل مقرراتی برای قوانین مالکیت معنوی و اجرای آن نباشد، هیچ حمایتی برای شرکت‌های صادرکننده وجود ندارد.
2. شرایط ناسالم کار

برون سپاری مشاغل در کشورهای در حال توسعه می تواند به یک روند با منطقه تجارت آزاد تبدیل شود. از آنجایی که بسیاری از کشورها فاقد قوانین حمایت از کار هستند، کارگران ممکن است مجبور شوند در محیط های کاری ناسالم و نامرغوب کار کنند.
3. درآمد مالیاتی کمتر

از آنجایی که کشورهای عضو دیگر مشمول مالیات واردات نیستند، باید به فکر راه‌هایی برای جبران کاهش درآمد مالیاتی باشند.

برای آشنایی با منطقه آزاد تجاری روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.investopedia.com/terms/f/free_trade_area.asp

قرارداد شریک تجاری چیست؟

قرارداد شریک تجاری قراردادی است که دو طرف را ملزم به انجام یک معامله تجاری می کند. شرایط تجارت، از جمله نحوه تعامل شرکا، هزینه ها یا وظایف، و شرایط و ضوابط عمومی را مشخص می کند. قراردادهای شرکای تجاری در شرکت های مراقبت های بهداشتی و گزارش اعتباری رایج است.

خلاصه

    قرارداد شریک تجاری رضایت کتبی بین دو طرف شرکت کننده در یک تراکنش مالی شامل یک کالا یا مبادله اطلاعات است که به شرایط و ضوابط محدود می شود.
    قراردادهای شرکای تجاری را می توان در معاملات تجاری مختلف برای تشریح مسئولیت، وظایف، تعهدات، تعرفه ها و وظایف هر یک از طرفین، روش مبادله کالاها و خدمات مورد استفاده برای تبادل اطلاعات و همچنین اعضای قرارداد مورد استفاده قرار داد.
    این قراردادها همچنین ممکن است مبادله کالاها یا اطلاعات را در طی معاملات مالی در بازارهای چهارم راهنمایی کند.

بیشتر بدانید:

نکات و ترفندهای فارکس که هر کسی می تواند از آن استفاده کند

درک قراردادهای شرکای تجاری

جدا از استفاده از آنها در شیوه های تجاری تجاری، قراردادهای شرکای تجاری در معاملات تجاری متعدد برای وضع قوانین در مورد توزیع کالاها و انتشار اطلاعات استفاده می شوند.

تدوین چنین قراردادهایی از رویکردها و مفاد متفاوتی پیروی می کند. به طور معمول، یک افسر انطباق داخلی یا مشاور حقوقی می تواند در ایجاد یک توافق نامه شریک تجاری کمک کند. این توافق نقش های مورد انتظار هر دو طرف را تعیین می کند.

علاوه بر این، قرارداد حاوی اطلاعات ضروری دیگری، از جمله بیانیه رویه یا بیانیه کاری است که مجموعه ای از انتظارات را به تفصیل شرح می دهد. بنابراین، کارکرد اصلی یک قرارداد شریک تجاری، کاهش اختلافات احتمالی است که ممکن است با مشخص کردن نقش ها و مسئولیت های هر یک از طرفین بر اساس شرایط توافق شده ایجاد شود.
قراردادهای شریک تجاری در معاملات بازار چهارم

قرارداد شریک تجاری نقش مهمی در تجارت در بازار چهارم دارد. ابزارهای مالی مختلفی که در بازار چهارم معامله می‌کنند ساختار پیچیده‌ای از خود نشان می‌دهند، که باعث می‌شود موسسات قراردادهای الزام آور را از طریق قراردادهای شرکای تجاری منعقد کنند.

نمونه‌ای از ابزار تجاری پیچیده در بازار چهارم شامل سوآپ‌ها می‌شود که نیاز به یک قرارداد شریک تجاری دقیق دارد. سوآپ ها بخش مهمی از قراردادهای مشتقه بین دو طرف را تشکیل می دهند که ممکن است برای کاربردهای مختلف و پوشش ریسک های مختلف مورد استفاده قرار گیرند.

مدیریت ریسک ها با خرید قراردادهایی با اقساط انجام می شود که از تفاوت های نرخ متفاوت برای محاسبه سود استفاده می کنند. قرارداد معمولاً شرایط و تاریخ مبادله جریان های نقدی آتی را مشخص می کند.

در قرارداد سوآپ، مؤسسات مالی نرخ های متغیر را با نرخ های ثابت مبادله می کنند. این فرصتی است برای مبادله جریان های نقدی بر اساس نرخ محصولات، مانند ارزها یا تعهدات بدهی، بر اساس ترجیحات پوشش ریسک و قرار گرفتن در معرض ریسک. در چنین مواردی، یک قرارداد شریک تجاری به تعیین شرایط قرارداد تجاری کمک می کند.
قراردادهای شریک تجاری و اطلاعات تجاری

قراردادهای شرکای تجاری نیز توسط ارائه دهندگان داده برای مدیریت شرایط و ضوابط یک قرارداد تجاری استفاده می شود و توزیع منظم داده های صنعت را تسهیل می کند. استفاده از چنین قراردادهایی در بخش مراقبت های بهداشتی و در داخل آژانس هایی که داده های اعتباری را به موسسات مالی گزارش می دهند، رایج است.

دسته وسیعی از داده ها در زمینه مراقبت های بهداشتی توزیع می شود تا انتقال وجوه توسط شرکت های بیمه پرداخت کننده حق بیمه تسهیل شود. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با برنامه های بیمه سلامت برای ارسال و دریافت اطلاعات مربوط به هزینه های خدمات و بودجه برای پوشش هزینه ها همکاری می کنند. به این معنا، قراردادهای شرکای تجاری برای مدیریت پرداخت ها و طرح های بیمه ای استفاده می شود.

به طور مشابه، مؤسسات گزارش‌دهی اعتباری با شرکت‌هایی در بخش مالی برای تبادل داده‌های اعتباری شریک می‌شوند. در این مورد، یک قرارداد شریک تجاری، بر اطلاعات ارسالی، سیستم‌های فناوری درگیر و طول جریان داده‌ها نظارت می‌کند.

قراردادهای شریک تجاری در کالاها و خدمات

قرارداد شریک تجاری در تجارت داخلی که مدیریت کالاها و خدمات مبادله شده ضروری است نیز استفاده می شود. قراردادهای مشارکت تجاری به عنوان منبع تعرفه های قابل اجرا، شرایط و ضوابط تحویل و ارزش های قیمت عمل می کنند.
نمونه هایی از قراردادهای شرکای تجاری با دولت

قراردادهای شرکای تجاری بیشتر در صنعت مراقبت های بهداشتی برای تبادل داده ها و کالاها قابل اجرا هستند. بازیگران اصلی در بخش مراقبت های بهداشتی با سازمان های دولتی از مناطق مختلف جغرافیایی شریک می شوند، جایی که انتقال داده ها تحت پوشش قرارداد شریک تجاری است.

به عنوان مثال، اطلاعات Medicare ارسال شده به مقامات مراقبت های بهداشتی (HCAs) با استفاده از قرارداد شریک تجاری مدیریت می شود. این توافقنامه مؤسسه ای را که اطلاعات را به HCA ارائه می کند ملزم می کند که به الزامات خاصی مانند اطمینان از محرمانه بودن حداکثر، اطمینان از بالاترین امنیت داده های منتشر شده، از جمله سایر تعهدات، پایبند باشد.

در عین حال، قرارداد شریک تجاری شرایطی را برای فسخ قرارداد فراهم می کند، در صورتی که داده های ارائه شده باید در قالب اصلی یا تکراری باشند، صلاحیت قانونی قرارداد، یا ترتیب تقدم در صورت دعوا، یا زمانی که قرارداد غیرقابل انتقال باشد.

اسناد قرارداد شریک تجاری قابل اعمال در چنین معاملاتی برای محافظت از طرفین درگیر و اطمینان از عدم وجود اختلاف پس از آن کامل و دقیق است.

برای آشنایی بیشتر با قرارداد شریک تجاری روی لینک زیر کلیک کنید:

https://corporatefinanceinstitute.com/resources/knowledge/deals/trading-partner-agreement/